top of page
Αναζήτηση
  • Εικόνα συγγραφέαΣταύρος Μπουγκάς

Αναπνοή, Υπέρπνοια και Διαταραχές Άγχους

Έγινε ενημέρωση: 29 Ιαν 2020


Συχνά συμβαίνει ο οργανισμός μας να αντιδρά, με τρόπο αυτόματο, με αύξηση του ρυθμού της αναπνοής και της πρόσληψης οξυγόνου σε καταστάσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο του κινδύνου ή της έντονης σωματικής καταπόνησης. Σε αυτή την περίπτωση η αλλαγή αυτή είναι μια απολύτως φυσιολογική αντίδραση που εκδηλώνεται ανεξάρτητα από τη θέλησή μας. Άλλοτε πάλι υπάρχουν περιπτώσεις που το ρυθμό και το βάθος της αναπνοής μας τον ελέγχουμε εμείς όταν για παράδειγμα φυσάμε μια κουταλιά σούπας για να κρυώσει. Όμως στις περιπτώσεις των διαταραχών άγχους η αναπνοή μας επηρεάζεται χωρίς τον έλεγχό μας από τα συναισθήματα που βιώνουμε. Τότε τα άτομα έχουν την τάση να αναπνέουν πιο βαθιά και πιο γρήγορα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την υπέρπνοια, που μέσω της μείωσης της ροής του αίματος που προκαλεί, οδηγεί και σε διαφοροποίηση των ποσοστών οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα σε εγκέφαλο και σώμα. Αυτή η διαφοροποίηση προκαλεί στον εγκέφαλο συμπτώματα όπως σύγχυση, ζάλη, θολή όραση, αίσθηση μη πραγματικού, δύσπνοια και αίσθημα πνιγμού. Στο σώμα από την άλλη μεριά προκαλεί, μεταξύ άλλων, ταχυκαρδία, εξάψεις, κράμπες, μούδιασμα, υγρά χέρια. Και φυσικά όσο πιο πολύ διαρκεί η φάση της υπέρπνοιας τόσο πιο έντονο είναι το αίσθημα κούρασης και εξάντλησης. Εκεί ακριβώς ξεκινά ο φαύλος κύκλος της ανησυχίας. Ενώ σε καταστάσεις κινδύνου η υπέρπνοια είναι απαραίτητη και φυσιολογική γιατί απαντά σε ένα πραγματικό γεγονός όταν συμβαίνει χωρίς προφανή λόγο, το άτομο ερμηνεύει τις σωματικές αντιδράσεις του οργανισμού του σαν ένα δικό του εσωτερικό πρόβλημα και με τη σκέψη ότι κάτι κακό του συμβαίνει. Φυσικά, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει. Η υπέρπνοια είναι και φυσιολογική και ακίνδυνη. Στην πραγματικότητα έστω κι αν το άτομο δεν το συνειδητοποιεί η πηγή του άγχους είναι αλλού. Ο Μίλαν Κούντερα γράφει στη «Γιορτή της Ασημαντότητας»: Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον. Αν μπορείς να κρατήσεις το μέλλον έξω από το μυαλό σου, μπορείς να ξεχάσεις τις στεναχώριες σου. Πηγές: D H. Barlow: Clinical handbook of psychological disorders, εκδ. Guilford Press, 2008 Milan Kundera: Η γιορτή της ασημαντότητας, εκδ. Εστία, 2014 Δύο λόγια για τις Αγχώδεις διαταραχές Άγχος είναι εκείνη η δυσάρεστη συναισθηματική κατάσταση που περιλαμβάνει αισθήματα έντονου φόβου ή/ και τρόμου ως απάντηση σε κίνδυνο του οποίου η πηγή είναι συχνά άγνωστη ή δε μπορεί να προσδιοριστεί. Το άγχος εκτός της ψυχολογικής του διάστασης (τάση, φόβος, τρόμος) συνοδεύεται και από διέγερση του νευρικού συστήματος που εκδηλώνεται με ταχυκαρδία, τρέμουλο, ιδρώτα, επιτάχυνση της αναπνοής και γαστρεντερική δυσφορία. Αν και αποτελεί μια κοινή αντίδραση των ατόμων μπροστά σε στρεσογόνα γεγονότα, θεωρείται παθολογικό όταν δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή λειτουργικότητα, στην επίτευξη των επιθυμητών στόχων αλλά και στη συναισθηματική ηρεμία του ατόμου, οπότε και έχουμε κάποια αγχώδη διαταραχή. Αιτιολογία Τα αίτια των αγχωδών διαταραχών έχουν αποδοθεί σε παράγοντες βιολογικούς, κληρονομικούς και ψυχολογικούς. Τα βιώματα της παιδικής κυρίως ηλικίας κρύβουν συχνά το αίτιο της ανάπτυξης αυτών των διαταραχών καθώς συχνά αποτελούν απάντηση ή/και μαθημένη αντίδραση σε ένα τραυματικό γεγονός. Όμως, σημαντικό ρόλο παίζουν ακόμα το ίδιο το τραυματικό γεγονός και στοιχεία του όπως η βαρύτητα και η διάρκεια του, παράγοντες όπως η ηλικία και η προσωπικότητα του ατόμου, το οικογενειακό ιστορικό και τέλος το κοινωνικό δίκτυο. Ως Αγχώδεις Διαταραχές κατηγοριοποιούνται οι εξής: Διαταραχή Πανικού Με ή Χωρίς Αγοραφοβία Ειδική Φοβία Κοινωνική Φοβία Ψυχαναγκαστική Καταναγκαστική Διαταραχή Διαταραχή Μετά Από Ψυχοτραυματικό Στρες Διαταραχή Από Οξύ Στρες Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή Διαταραχή Οφειλόμενη σε Γενική Ιατρική Κατάσταση Αγχώδης Διαταραχή Προκαλούμενη από Ουσίες Αγχώδης Διαταραχή Μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς

Θεραπεία Η θεραπεία περιλαμβάνει κυρίως ατομικές δυναμικές ψυχοθεραπείες, ψυχοθεραπείες υποστηρικτικού ή γνωσιακού – συμπεριφοριστικού τύπου και σε ορισμένες περιπτώσεις συνδυασμός αυτών με φαρμακευτική αγωγή. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρήσιμη αποδεικνύεται και η οικογενειακή θεραπεία που εστιάζει στην ενημέρωση των μελών της οικογένειας για τη φύση της διαταραχής αλλά και με ποιους τρόπους μπορούν να βοηθήσουν (όπως το πώς να δείχνουν κατανόηση και το πώς να μην ενθαρρύνουν συγκεκριμένες συμπεριφορές). Οι αγχώδεις διαταραχές μαζί με τις καταθλιπτικές είναι από τις συχνότερες ψυχικές διαταραχές. Στην μεγαλύτερη μέχρι σήμερα έρευνα σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του ΠΟΥ σε 14 χώρες, σε ότι αφορά την Ελλάδα, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το ¼ περίπου των ασθενών των υπηρεσιών της ΠΦΥ παρουσίαζαν ψυχικές διαταραχές που σχετίζονταν με την κατάθλιψη ή το άγχος! Σταύρος Μπουγκάς

Ψυχολόγος



580 Προβολές0 Σχόλια

Πρόσφατες αναρτήσεις

Εμφάνιση όλων
bottom of page